Alpe d'Huzes - Mijn verhaal

Com-Passie   |   10.01.2011


Op de eerste deelnemersbijeenkomst werd ik tot tranen geroerd bij het horen van de vele emotionele verhalen, maar ook de krachtige en inspirerende woorden. Wat een helden! Door mee te doen aan dit uitdagende evenement hoop ik een bijdrage te kunnen leveren aan de strijd tegen kanker en een gebaar te maken naar al die mensen en hun families die met deze verschrikkelijke ziekte te maken hebben.

Hieronder is mijn verhaal te lezen.

Com-passie
1 januari 2009 ben ik begonnen aan een nieuw avontuur, namelijk die van zelfstandig ondernemer. Als nevenactiviteit wil ik onder de naam Com-Passie 1 keer per jaar een grote (sportieve) uitdaging aan gaan voor een goed doel. 28 Februari 2010 heb ik de eerste gedaan, namelijk de Tokyo marathon voor Stichting Opkikker. Met hardlopen had ik weinig tot geen ervaring. Met wielrennen iets meer (lees: weinig ervaring ;)).

Mijn eerste keer …
Wielrennen welteverstaan! Als 15 jarig pubertje ben ik begonnen met fietsen en reed ik afstanden tussen de 30 en 100 kilometer. De Hel van Wageningen, Veenendaal-Veenendaal en de Huchiestocht zijn ritten die ik met mijn vader reed, die ik me nog goed kan herinneren. Hij probeerde me altijd uit de wind te fietsen, maar eigenwijs als ik was (ben), ging ik altijd voorop fietsen. Gevolg: pa mocht zoonlief de laatste kilometers duwen, want de pap was op.

Mag ik uw handtekening?
In die tijd vond ik het naast zelf wielrennen ook leuk om naar wielrennen te kijken. Samen met mijn vriend Marcel gingen we o.a. naar de Amstel Gold Race en de Ronde van Nederland. We verzamelden toen ook van alles. De gesigneerde handschoenen van Moreno Argentin en op de foto met de voor mij grootste wielrenner aller tijden, Miguel Indurain, de pronkstukken. Ter vermaak voor jou als bezoeker kun je linksboven die foto zien ;)

Pauze … van twaalf jaar
Op mijn 17e kreeg ik toch andere prioriteiten en wielrennen maakte plaats voor het uitgaansleven, studeren en werken. Die pauze duurde ruim 12 jaar en op mijn 28e besloot ik weer te gaan wielrennen. In het begin was ik enthousiast, maar als ik terugkijk op de laatste 6 jaar heb ik meer naar mijn fiets gekeken dan dat ik erop heb gereden. Vorig jaar heb ik welgeteld vijf keer gefietst met mijn vriend Raymond Linthorst, want het ging toch wel erg goed ging met onze omvang. We hebben een lange geschiedenis wat begon als twee 20-jarige spijkers die naar Australië gingen om te “studeren” en leidde tot twee vadsige 30-ers. Nu moeten we echter echt aan de bak!

9 juni 2011
Op deze datum hoop ik samen met Raymond bij de zesde keer de finishlijn te passeren, zoals Greg Lemond en Bernard Hinault dat ooit deden in 1986 op de Alpe d’Huez: hand-in-hand. Voor ons zal het waarschijnlijk kruipend worden. We hebben qua trainen een zeer lange weg te gaan. Maar niet zo’n lange weg als iemand die tegen kanker moet strijden!

Steun ons, maar vooral KWF! Doe een donatie! Bedankt namens KWF Kankerbestrijding.

Reageer • Bekijk reacties