Alpe d'Huzes - 6x klimmen voor …

Com-Passie   |   23.05.2011

Nog minder dan drie weken en dan gaan 4000 mensen de strijd aan met de Alpe d’Huez. Een strijd die een dag heel zwaar zal zijn voor ons. Dit is natuurlijk niets voor al die mensen die dag in dag uit (in)direct strijden tegen kanker.

Ik heb zelf erg mijn best gedaan om mij er zo goed mogelijk op voor te bereiden (lees meer). De komende weken ga ik nog een paar zware trainingen doen met Raymond en hopelijk volgen er nog mooie donaties om ons doel van 6000 euro te halen.

5 juni vertrekken we richting Frankrijk en ’s maandags gaan we de Alpe d’Huez vast een keer beklimmen. De dagen erna gaan we licht uitfietsen en zoveel mogelijk ontspannen. En 9/6 gaat het toch echt gebeuren. Om half vijf ’s ochtends beginnen we. Ik heb besloten om voor iedere keer dat ik omhoog ga, de beklimming aan iemand op te dragen:

Mevrouw Tollenaar
De eerste keer is voor Mevrouw Tollenaar. In mijn studententijd werkte ik bij de familie Tollenaar die verantwoordelijk was voor de folderverspreiding in Veenendaal. Elke vrijdag zwoegde ik in hun schuur om de duizenden folders van de Xenos, Harense Smid, etc. voor de bezorgers klaar te zetten. Aan het einde van de avond werd er altijd een rondje snackbar gedaan en praatten we gezellig bij. Met heel veel plezier heb ik daar een paar jaar gewerkt, totdat op een dag het nieuws kwam dat mevrouw Tollenaar borstkanker had. Dat ging van kwaad tot erger en lang heeft ze er niet tegen kunnen strijden en ze overleed. Een schat van een mens met het hart op de goede plek. Dit was voor mij de eerste keer dat ik met kanker te maken kreeg. En daarom draag ik de eerste beklimming aan deze lieve vrouw op.

Henk Kiesbrink
Vorig jaar overleed Henk Kiesbrink, de vader van mijn goede vriend Mark. Toen we op het VWO zaten en ’s avonds gingen stappen, dronken we vaak nog een paar biertjes bij elkaar. Mark’s vader was zo’n vader waar je tegenop keek. Hij had een hoge functie bij Sara Lee en was ook een imposante verschijning om te zien. Een man met hart voor de zaak, recht-door-zee, maar ook met het hart op de goede plek en altijd geďnteresseerd in wat je bezighield. Toen hij nog maar net met pensioen was, kreeg zijn lichaam visite van darmkanker en deze visite is nooit weggegaan. Na een strijd van 1,5 jaar heeft hij helaas toch moeten opgeven. Bij de crematie hield Mark een indrukwekkende toespraak. Ik herkende zijn vader in hem en was zeer trots op Mark. De tweede beklimming is daarom voor de familie Kiesbrink.

Tonja van Manen
Ook nu strijden er mensen tegen kanker. Ik had vorige week mijn schoontante aan de telefoon en zij vertelde dat de tumor in haar borst weer gegroeid is. Ze wil liever niet haar borst laten amputeren, want dat zou betekenen dat ze waarschijnlijk naar een verzorgingstehuis zou moeten, aangezien ze ook slecht ter been is. Ze worstelt heel erg met de gedachte of ze het via traditionele of alternatieve methoden wil laten behandelen. Zij heeft al zoveel meegemaakt, dat dit een zware dobber voor haar is. Daarom doe ik de derde beklimming voor Tonja in de hoop dat die tumor verdwijnt of het in ieder geval niet erger wordt.

Een vriendin en haar beste vriendin
De afgelopen tijd heb ik ook een aantal nieuwsbrieven gestuurd naar relaties over de Alpe d’Huzes. Van een vriendin hoorde ik maar niets, totdat ik tijdens een training op de Posbank een email van haar kreeg: “De laatste weken is het hier erg rumoerig, ook ik heb helaas een gevalletje "kanker" in mijn omgeving... mijn beste vriendin: borstkanker met uitzaai naar hersenen en lever, Ze kunnen nog niets zeggen over kansen enzo. Buiten het emotionele verdriet (en wetende wat je te wachten kan staan want zowel haar vader als de mijne zijn allebei ook overleden aan kanker) ben ik op het moment ook grotendeels de opvang voor haar 7 jarig dochtertje. Mag ik met haar mee met de chemo's en probeer ik haar zoveel mogelijk te helpen met de dagelijkse dingen.. Een extra baan erbij zo af en toe. Vorige week is mijn tante overleden, haar lichaam kon de chemo niet meer aan. Dat was even heel confronterend.. Wat ik eigenlijk wil zeggen: ik vind het zo ongelooflijk goed initiatief wat je doet!!” De rillingen liepen over mijn rug en ik kreeg er een brok van in mijn keel. In de hoop dat het goed gaat komen, draag ik de vierde klim aan hun op.

Mijn ouders
De eerste vier beklimmingen zijn dus voor mensen die tegen kanker hebben gestreden en er nog steeds tegen strijden. De twee laatste beklimmingen zijn voor mijn vijf favoriete mensen. De vijfde beklimming doe ik voor mijn ouders. Voor senior a.k.a. ouwe a.k.a. mijn vader en mijn lieve moedertje. Ik prijs mij gelukkig met hen en vind het super dat ze mij komen supporten op 9/6.

Tosca, Louie en Che
Mijn soulmate heeft vier weken geleden voor de tweede keer een uitdaging gehad vergelijkbaar met de Alpe d’Huzes, nl. de bevalling van onze tweede zoon Louie. Samen met Che hebben we nu twee zonen en ik ben heel erg trots op ze. Ik hoop dat zij gezond en sportief opgroeien en nooit met ziektes als kanker te maken krijgen. En als ze dan later groot zijn en ik hen vertel dat papa de zesde keer omhoog reed voor hun, hoop ik dat ze trots op mij zullen zijn. Ook hoop ik dat tegen die tijd (of natuurlijk eerder) kanker inmiddels een chronische ziekte is. Daarom de zesde beklimming voor de toekomst en mijn familie. 

Tijd om weer te gaan trainen. Even die brok wegfietsen.

Paul 

  
Reageer • Bekijk reacties