Bouwreis Senegal: een onwerkelijke realiteit

Com-Passie   |   07.11.2017

Jamballon (goedendag in Pulaar)! Nog maar net een paar dagen thuis en ik ben door mijn werk al weer bijna vergeten dat ik vorige week in Senegal zat. Terug van een onwerkelijke tijd naar de realiteit. 

Onwerkelijk was en is het nog steeds. Dat ik in mei in China bij de Great Wall Marathon Sandra uit New York ontmoet die haar ziel en zaligheid legt in marathons lopen om scholen te bouwen in arme landen. Dat dit mij naar Senegal brengt om met haar en nog vier dames mee te bouwen aan een van die scholen. Dat had ik begin van dit jaar nog niet kunnen voorspellen. 

Die onwerkelijkheid vertaalde zich de afgelopen week in een realiteit waar ik .....

... met 40 graden het fundament voor een school heb mogen maken samen met die dames, bouwvakkers en een grote groep bewoners uit het dorp Tanguis Peulh. 


... heb geleerd hoe je stenen en bewapening maakt en heb gegraven voor het fundament.


... met de openingsceremonie op een soort van trommel mocht slaan en er voor mijn neus vrouwen aan het twerken (nee is geen spelfout "met je achterwerk schudden") waren. Sorry, ik was zo overdonderd dat ik er geen foto's van heb...


... prachtige en levenslustige kinderen en dorpsbewoners heb mogen ontmoeten die met bijna niets zoveel blijdschap uitstralen dat je er zo zou gaan wonen (is me overigens ook aangeboden).


... met de dames veel heb gelachen en door ben geļnspireerd. Vlak voor het vertrek was er bijvoorbeeld aangegeven dat er in Dakar terroristische dreigingen waren. Daarom werd er geadviseerd om niet naar Goree Island te gaan. De dames hadden al besloten om wel te gaan. Kiana is in haar eerste negen jaar in oorlog opgegroeid in Iran en zij zei heel nuchter: "als je tijd is gekomen, is die gekomen".... 


... van de dorpelingen de naam Ndiambour Ba en Ahmet Ba kreeg en bij een hostfamilie verbleef die alleen Wolof en Pulaar spraken. 

... een korte cursus Nederlands gaf aan de kindjes, bijvoorbeeld dat dat grote ding in het midden van mijn hoofd een neus is.



... mijn sanitaire bezoeken tussen de koeien deed.


... achter een rieten schutting de verkoeling van de 40 graden (en 's nachts nog 28 graden) zocht met heerlijke douche ... met een emmertje water.


... 's nachts een aantal keren rechtop op mijn "slaapmatje" zat, omdat ik dacht dat er iemand verkracht werd, maar het een ezel was die niet alleen ia kon zeggen, maar ook andere imitaties kon doen.


... de weg de eerste nacht kwijt was, maar dankzij een kleine zaklamp mijn voetafdruk herkende in een van de koeienvlaaien waar ik eerder die dag in was gestapt en daardoor mijn hut veilig bereikte.


... elke ochtend weer genoot van de prachtige natuur en zonsopkomst.


... de hele week vegetarisch at. Al kregen we de laatste dag een verrassing van het dorp: een geit! Was een goede lunch en diner. Later hoorden we dat de kokkin was vergeten om de ingewanden te scheiden en dit met het vlees was vermengd. Beeehhhhh...





... op slag verliefd werd op (de kookkunsten van) de kokkin en ik vervolgens werd uitgedaagd door een Senegalees om met hem om haar te gaan worstelen (volksport nummer 1 in Senegal). 


... een "gendertalk" had met de mannen van het dorp over onder andere polygamie (inspirerend ;)) en koeien (met het verzoek om een stier op te sturen). Toen ik aangaf dat we niet zulke grote enveloppen hebben, gingen ze er nog serieus op in ook. Vervolgens vraag ik als geintje om een Baobab boom en gaan ze weer serieus in gesprek hoe ze dat kunnen realiseren. 


... voor de sluitingsceremonie in een Senegalees carnavalskostuum met de voetjes van de vloer moest en een korte speech in Pulaar gaf. 

... wederom de bevestiging kreeg dat humor en een glimlach universeel is en alle culturen en achtergronden met elkaar verbindt.




... nog meer "less is more" wil!


Ik zag er erg tegenop om er heen te gaan, maar ik ben erg dankbaar dat ik heb doorgezet en beloond ben met deze geweldige ervaring. 

Grote en eeuwige dank aan: 

  • Sandra "Marathon-mother Theresa 2.0"
  • Celestina "I put you in a bottle, close it and throw you away"
  • Maya "No Puedo"
  • Kiki "the Bone collector"
  • Lori "Much more is less"
  • Kiana "Banana" 
  • Sean "Poop buddy"

What happened in Senegal, stays in Senegal! ;)

En natuurlijk aan alle mensen van BuildOn en de bewoners van Tanguis Peulh. Jėrė-jėf! 

Volgend jaar staat Nicaragua op het programma. Joining?

UPDATE 1 februari 2018: 

Na ons zijn ze verder gegaan met het afmaken van de school. zie hieronder het resultaat. TROTS!