Het is nog donker rond die tijd en in de duisternis zal er een lichtslang ontstaan van al deze mensen die deze beroemde berg gaan bedwingen. Naast de kleine lichtjes zullen we naast het geluid van de vogels vooral het geluid horen van zwoegende mensen. En al snel zal ook de geur van zweet komen. Het bloed hoop ik niet, maar tranen zullen er ook heel veel gaan vallen. De dode zee zal er een concurrent bij krijgen die dag.
Ik zie er als een berg tegenop, maar kijk er ook vooral naar uit. Afgelopen maandag heb ik samen met Raymond voor het eerst kennisgemaakt met de Alpe d’Huez. Het was zwaar, maar de voldoening toen ik boven was, was geweldig. Ook het handjevol supporters wat al vol enthousiasme stond te juichen, veroorzaakte al een brok in mijn keel. Uit Nederland is Raymond’s vriendin meegekomen met haar ouders, zus en twee kids. Mijn ouders en onze “men-only-weekend” vrienden, Igor en Bas, zijn ook van de partij.
Mijn vrouw en twee mannekes zijn helaas thuis, maar zij zullen er met hun gedachte zeker bij zijn, al denk ik dat de kleinste maar aan een ding denkt: mama’s borst. Ik heb een sokje van mijn twee mannetje meegenomen, die ik de hele dag met me meedraag.
Ik wil nu alvast iedereen bedanken voor alle steun, donaties en lieve woorden.
Medestrijders: alle succes morgen. Geniet er ook zoveel mogelijk van!
En Ray: jonguh, BAM, we gaan ervoor!!