2 marathons in 1 week

Wat ben ik weer een levenservaring rijker. Ik zit hier op Dubai airport, het is 6:10 en ik heb net een onvergetelijke week achter de rug, waarin hardlopen een centrale rol had. Hardlopen is al een tijd mijn uitlaatklep en favoriete sport met steeds weer een marathon als stok achter de deur om door weer en wind mezelf altijd weer te motiveren.  

Met veel marathons stelde ik doelen. Mijn eerste marathon in Tokyo was puur uitlopen op karakter. Daarvoor had ik een paar keer 5 km hardgelopen, maar in 19 weken trainen voor een hele marathon in Tokyo (of all places) was wel een echte uitdaging.

Daarna voor een sub4 voor mijn 40^e. Op de dag voor mijn 40^e met 15 seconden gelukt in Barcelona! En toen de ambitie voor een sub3. Trainen, trainen, trainen en op veel details letten, gewicht, eten, drinken, rust, stress. Parijs, Berlijn, Boston, Rome, Apeldoorn, Antwerpen waren ervoor nodig om het uiteindelijk voor elkaar te krijgen in Valencia! Puta madre, wat was dat een mijlpaal!!

Dit jaar had ik nog even het idee om voor een 2:50:49 te gaan. (Nu ik het schrijf, denk ik er stiekem weer aan), maar met een uitdagend Replatforming programma bij Bidfood is het trainen een stuk lastiger. (haha, en nu zit ik weer te denken, je hebt nog een paar maanden voordat je 50 wordt….;))

Dit jaar wilde ik de Midwinter, Praag en Dublin doen. Tja, maar toen besloten we naar Bali te gaan en blijkt daar ook een marathon te zijn. Inschrijven daarvoor was kansloos, maar als ik mijn zinnen ergens op zet, lukt het vaak en een week voordat we het vliegtuig in stapten, kreeg ik via een internationale organisatie toch nog de kans om mij in te schrijven. Prachtige ervaring!! Tja, en ondertussen wordt ook mijn oudste zoon enthousiast en schreven we ons in voor Pisa in december. Hij de halve en ik tja doe maar de hele….Dan is nu wel genoeg.

Nee dus. Voor Bidfood kreeg ik te horen dat ik mee mocht naar Nieuw-Zeeland voor een aantal meetings. In mijn enthousiasme keek ik of er een 10km wedstrijd was of een andere afstand. Bleek dat de Auckland marathon een paar dagen ervoor was. Door Bidfood werd ik gestimuleerd om het gewoon te doen, maar Dublin was die week ervoor. Behalve vrouwlief en mijn boys verklaarde iedereen me voor gek, maar ik schreef me in. Die kans kreeg ik nooit meer!

Fast forward zit ik hier nu met een grote glimlach dit stukje te typen. Het is namelijk gelukt: in 1 week tijd 2 marathons op 2 continenten in 2 seizoenen (een natte, winderige en koude Dublin herfst-marathon en een warme, zweterige en zonnige Auckland lente-marathon). Prestige zat hem hier niet in tijd, maar in gezond en voldaan de streep halen.

Later labelde ik deze prestatie als “passion & persistance”. In Dublin zat de passie in de support, rijen dik werden de lopers toegejuicht door enthousiaste Ieren in alle soorten en maten. In Auckland was het vooral het prachtige uitzicht, het lopen over de Harbour bridge en langs de Hauraki Golf uitkijkend op het Rangitoto eiland. De laatste 10 kilometer waren ontzettend slopend. Met 30 uur reistijd en een tijdverschil van 12 uur was de energie helemaal op. Puur op karakter doorgezet om vervolgens eindelijk te kunnen ontspannen.

Dezelfde dag ben ik nog getuige geweest van echte passie, namelijk de Rugby league wedstrijd van de Kiwi’s tegen Tonga. Kippenvel wat een passie er door dat stadion ging. De kiwi’s sliepen in hetzelfde hotel dus ik heb een aantal daarvoor en daarna nog gesproken. Coole dudes.

Wat ik nu qua sportieve uitdaging ga doen, weet ik nog niet (haha, komt toch weer die 2:50 gedachte), maar eerst wil ik zorgen dat het eerst deel van het Replatforming programma succesvol live gaat.