Onder de vier met plezier

Com-Passie | 13.03.2016

19 Oktober 2015, een dag na een zware marathon van Amsterdam, schreef ik mij in voor de marathon van Barcelona. Mijn doel was namelijk om voor mijn 40e een marathon onder de vier uur te lopen. Mijn 1e marathon was in Tokyo in 2010 met als tijd 5:33. En die van Barcelona was op zondag 13 maart 2016, een dag voor mijn 40e verjaardag.

Mijn voorbereiding was niet ideaal aangezien ik erg druk was met twee projecten bij Flight Claim en onna-onna. Prive zat ik middenin een verbouwing en woonden we in een grote container. Wel had ik mij bij een loopgroep bij AV 34 aangesloten waar ik aan aardig wat trainingen mee deed waaronder een tweetal duurlopen van 30 kilometer. De eerste 30 km training leek wel een commandotraining en de tweede was een gave training door de prachtige Kroondomeinen.

De week voor de marathon heb ik nog twee keer 6 km gelopen en toen was het "geduldig wachten". De tijd tikte door en het werd 13 maart. Na een goede nachtrust stond ik om half 7 op. Na een verfrissende douche nam ik een stevig ontbijt en bereidde ik mij mentaal voor met mijn verzonnen mantra “onder de vier met plezier”.

De boys en vrouwlief waren inmiddels ook wakker en na afscheid te hebben genomen, pakte ik de fiets richting Placa Espanya. Nerveus liep ik met een kleine glimlach richting de start. Er hing een prachtige sfeer. Vanuit de hele wereld waren er hardlopers bezig met hun laatste voorbereidingen: eten, drinken, afwateren en stretchen.

Om 8:15 ging ik het 3:45-4:00 vak in. Voor mij stond een groep Hollanders die samen met hun meegekomen supporters grote lol hadden. In de verte hoorden we om 8:30 het startschot. De spanning was overal voelbaar en ook de Hollanders werden stiller. Op een brug op weg naar de start werd er luid voor ons geklapt door de mensen die daarop stonden. Kippenvel! Langzaam kwam het op gang en begonnen er ruim 20.000 hardlopers aan het avontuur van 42,195 km.

8:45 passeerde ik de start en begon mijn uitdaging. Ik koos er bewust voor om langzaam te beginnen om zo mijn hartslag zo laag mogelijk te houden. Het eerste stuk ging aardig omhoog en na 6 km liep ik om het Nou Camp stadion. Na 8 km liepen de vier uur pacers mij zelfs voorbij, terwijl die aardig ver achter mij zaten bij de start. Ik verloor dus tijd, maar bleef dit tempo tot de 10 km lopen. Bij de 12 km stonden mijn schatten mij toe te juichen langs te kant. Tijd om te versnellen.

Het mooie weer, de enthousiaste mensen en de geweldige organisatie maakte het tot een geweldige marathon. Ook het parcours was prachtig met o.a. de Passeig de Gracia, Sagrada Familia, Torre Agbar en de Arc de Triomf. Van verschillende kinderen en zelfs een Boeddhistische monnik kreeg ik een high five. Ook hoorde ik een paar keer “Venga Pol”.

Op de helft liep ik nog steeds niet op het goede schema. Na de 30 km begon het wat pittiger te worden, maar het lopen ging nog steeds goed en mijn hartslag bleef weliswaar hoog, maar stabiel. Met de zon op mijn bol was het al goed zweten en daarom was het ook lekker om onder een paar sprinklers door te lopen. Echter ik zat nog steeds boven de vier uur qua eindtijd.

Bij het 40 km punt was het nog een stuk omhoog via Avenida Paral.lel naar de finish. Bij de 41 km kreeg ik symbolisch een 40-jaar ketting. Ik besefte me dat ik in deze laatste meters nog één kans had om het onder de vier uur te eindigen (bij 40 km liep ik namelijk nog steeds 50 seconden achter op schema!). Blik op oneindig en gas erop! Even geen plezier maar een keiharde strijd met lichaam en geest. Focus. Go. GO! De seconden tikten door, de meters werden minder. De finish in zicht. Tik. Tik. Tik. Rennen! Sprinten! Met bijna 15 km per uur kwam ik de streep over! WHOEHOEEEE ik heb het geflikt: 3:59:45!!!!

Wat een euforisch gevoel geeft dat. Zwaar vermoeid, ging ik even in het "nu" zitten en had ik tussen die grote massa even een momentje voor mijzelf. Daarna was het high-fiven met twee andere blije wezens naast me en strompelde ik richting de energiedrank en medaille. Daarna snel naar mijn schatten om samen de overwinning te vieren. En ook de uren en (verjaar)dag erna hebben we dat nog veel gedaan onder het genot van tapas, vino en cerveza.

Muchos gracias aan mijn vaste supporters, Tosca, Che en Louie en ook Los Sportmassage, Ruud Kok, de trainers en de andere hardlopers van AV 34 voor de tips en begeleiding. Deze keer geef ik de pluim vooral ook aan mezelf. Ik ben supertrots dat ik dit heb mogen en kunnen bereiken. Laat de volgende levensfase maar beginnen als 40-er met nieuwe uitdagingen. Zin in!