Just do-be it!

Com-Firm   |   01.02.2013

De Griekse filosoof, Socrates, zei: "To be is to do". Zijn leerling Plato draaide het om: "To do is to be". Frank Sinatra sloot in 1966 zijn liedje Strangers in the Night af met "do-be-do-be-do". Voor alledrie valt wat te zeggen, maar voor mij is het de balans tussen to do en to be. Kortom: Just do-be it!

Al jaren is Nike's payoff "Just do it" één van mijn favoriete quotes. Kort, krachtig en actiegericht. Ik ben een absolute doener. Ik overweeg zelfs om mijn achternaam te veranderen in ten Doenkelaar ;). Echter heb ik ook vele jaren gehad dat ik zoveel hooi op mijn vork nam dat ik tegen mijn fysieke en geestelijke grenzen aanliep. 2012 was ook zo'n jaar. Ik wil graag doorgaan met doen (to do), want dat zit in me, maar dan wel in goede balans door te zijn (to be). We zijn tenslotte human beings en geen human doings!

De puurste vorm van "zijn" is voor mij stilstaan en bewust zijn hoe je je voelt, waar je bent en waar je mee bezig bent in het nu. Human being zijn. Kinderen zijn daar experts in. Ze zijn puur en eerlijk en tot een zekere leeftijd heerlijk zijn/haar eigen unieke persoontje. De afgelopen jaren heb ik een aantal keer voor de klas gestaan. Daar eindige ik mijn verhaal steevast met het feit dat we human beings zijn en geen human doings en dat het belangrijk is om dicht bij jezelf te blijven en nooit het kind in jezelf te verliezen. Authenticiteit!

Maandagmiddag ging ik hardlopen en op een viaduct stond een jongetje te springen van plezier, omdat hij naar de vrachtwagens toeterbewegingen maakte en veel vrachtwagens daar op reageerden met een luide toeter. Hij was helemaal in zijn element, helemaal in het nu. Prachtig om te zien. Eenmaal in het bos moest ik om de zoveel seconden lachen, want in de verte hoorde ik steeds weer een nieuwe claxon.

Bij het bos fietste er weer een andere jongetje langs. Ik hoorde hem al aankomen, want hij was druk met zijn smartphone in de weer. Kort daarop haalde ik hem weer in, want hij ging zo op in zijn virtuele wereld dat hij vergat te fietsen en ook bijna een greppel in fietste. Hij kan misschien wel net zoveel plezier hebben als dat andere jongetje, maar toch voelde het voor mij anders. Zonder verder te oordelen, maar bij het eerste jongetje kreeg ik het human being gevoel. Hij was zich volledig bewust waar hij was en wat hij deed. Bij het andere jongetje had ik dat niet en ik vond hem meer een voorbeeld van human doing.

Vorig jaar heb ik mijzelf veelvuldig human doing genoemd, omdat ik in sommige gevallen maar bleef (door)gaan met van alles te doen en mijzelf veel druk oplegde. Om mij heen zie ik ook zeer veel human doings. De meest extreme vorm van een human doing is voor mij de menselijke robot. Met internetprojecten heb ik veel met techneuten te maken en bij een aantal heb ik mij weleens afgevraagd of zij zichzelf 's avonds aan de acculader zetten of toch gewoon een bord boerenkool eten. ;)

Dat we ons vooral richten op doen, blijkt wel uit het feit dat we geen "to be" lijstjes hebben, maar alleen "to do" lijstjes. Ik heb daar al lange tijd (met een bewuste knipoog) iets mee willen doen. Ik heb daarom een memoboekje laten maken met "to be" en "to do" memo post-its. Ik wilde daar ook een toepasselijke foto bij die balans en synergie illustreert. In mijn geval de balans tussen zijn (to be) en doen (to do), human being en human doing.

Bovenstaande foto is het geworden. Deze foto illustreert voor mij perfect waar het in het leven om gaat:  samenwerken,  samenleven en de balans en de synergie daartussen. Deze bergbeklimmers balanceren letterlijk op het randje. Door elkaar te helpen en samen te werken komen ze steeds weer een stap dichter bij de top. Voor mij illustreren die twee bergbeklimmers ook figuurlijk het samenwerken tussen zijn en doen. Zo wil ik ook het leven bewandelen. Een gezonde mix tussen werken en leven en tussen doen en zijn: Just do-be it! 

Ik ben benieuwd hoe jij tegen "just do-be it" aankijkt!? En wil je zo'n memoboekje? Mail me dan je adresgegevens.